Przejdź do głównej zawartości

BLISKO MI

Zwolnijmy na chwilę i pobądźmy...

Szukaj na tym blogu

BLIŻEJ MI - na Facebook
BLACK HORSE

Wyświetlanie postów z marzec, 2020

Wyświetl wszystkie

Posty

VIVA LA VIDA (niezmiennie!)

w dniu marca 19, 2020

Carpe diem Coldplay Dziękuję pasja praca

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Coldplay: Tiny Desk Concert

w dniu marca 09, 2020

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

SHINRIN-YOKU

w dniu marca 07, 2020

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

SONG 2 - CARPE DIEM BABY

w dniu marca 01, 2020

Carpe diem cytat czas wymówki zrozumienie

+

Pobierz link
Facebook
Twitter
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Więcej postów

Paweł Pietrzak: Jestem wielbicielem naucznia, czytania i słuchania muzyki.

Archiwum

sierpnia1
lipca1
czerwca1
maja2
kwietnia1
marca4
lutego6
stycznia4
grudnia4
listopada5

października4
września4
sierpnia6
lipca6
czerwca6
maja8
kwietnia6
marca7
lutego7
stycznia8
grudnia4

Pokaż więcej Pokaż mniej

Etykiety

altruizm
Beautiful
bezpieczeństwo
Carpe diem
Coldplay
cytat
czas
ćwiczenie
dotyk
Dzień Ojca

Pokaż więcej Pokaż mniej

Liczba wyświetleń

Linki dla ciekawskich

Napędzani Marzeniami
PatiOnline
SANVITALIA
Black Horse
Personnel Training Institute

Popularne posty

PARSZYWA 12

Komunikacja. A gdzie telefon? Cześć. Po eterycznym wpisie z poprzedniego weekendu postanowiłem na kilka chwil zatrzymać się i przejrzeć ostatnie posty na blogu. Profil BLISKOMI jest dość plastyczny i niekoniecznie konkretnie nastawiony na jednokierunkowość. Z pewnością skupia się na nas samych, życiu wewnętrznym, ale i współistnieniu z innymi. I właśnie - bez przydługiego rozkręcania i pisania wstępów - na tej drugiej kwestii pragnąłbym dziś się skupić. Komunikacja i jej jakość przewija się niczym wpadający w ucho refren przez cały mój blog. Spostrzeżenia jej dotyczące powracają, wskakują tu i tam. Jeśli tylko zapragniecie, zdołacie odnaleźć co najmniej pięć wpisów skupionych konkretnie na niej samej. Nawet w zeszłą sobotę wspominałem o sposobie wyrażania, gdzie zamiast klasycznego mówienia "Gdyby człowiek wiedział... o czymś tam", raczej winniśmy powiedzieć "Gdybym wiedział... o czymś tam." To również komunikacja (komunikat JA). A pamiętacie TRÓJKĄT PO

PŁYNIEMY/PŁYNIEMY/PŁYNIEMY

Cześć. Trochę czytam, trochę oglądam, trochę słucham. Lubię od czasu do czasu znaleźć coś, co odpowiada moim potrzebom chwili. Częstokroć sięgam po tytuły, które niekoniecznie są mi bardzo bliskie, lecz znajduje się w nich jakiś fragment, jakaś drobnostka, które mówią mi, że to właśnie jest to, czego potrzebuję. Oj, kombinuję teraz! Powiem wprost - zdarza mi się wyrwać skądś kilka zdań, jakieś stwierdzenie, ćwiczenie, a potem potraktować je (zupełnie samodzielnie) jako temat odpowiadający moim potrzebom. Mogę coś przekształcić, przeformułować, nadal zachowując ogólny zamysł autora. Jestem jak taki nienażarty żarłok żarłocznie wżerający się w pomysły i sięgający po jeszcze coś, i jeszcze coś, i jeszcze. Stąd też poniższy wpis... Przeczytałem jakiś czas temu książkę pana Macieja Bennewicza pt. "Coaching, kreatywność, zabawa". Nie jestem coachem (ha, daleko mi do tego), lecz staram się być kreatywny, a i do zabawy jest mi dość blisko. Wspomniana książka skierowana

LUSTRO...

Czołem. Godzina 6:36. W tle gra Tord Gustavsen Trio - wybór SPOTIFY na dziś. Całkiem miło brzmi... Kawa w kubku z liskiem w kapeluszu zaczyna domagać się dopicia, wszak zostało jej już zaledwie kilka kropel na dnie. Ja natomiast czuję swędzenie w palcach, bo muszę stukać w klawisze. Mózg wysyła bodźce do rąk i nakazuje im pisać. Czyżbym miał do czynienia z uzależnieniem? Czytam obecnie książkę pana Orbitowskiego, będącą zbiorem jego wpisów na blogu. Dostrzegam w niej powtarzalność, artyzm, literackość, swoistą autorską potrzebę wylania z siebie swego niedopasowania, nieco żulersko-pisarskiego stylu życia. Bo tu czegoś zapomni, tam zaśnie u kogoś w domu po ostrej imprezie, itd. Zastanawiam się, w jakim stopniu ekran komputera może stanowić lustro dla piszącego. Wiecie - piszę słowa, które tak naprawdę żyją własnym życiem, one same chcą zostać wykreowane, ustawione w tej, nie zaś innej kolejności. Są jednym z przykładów na istnienie DUCHA W MASZYNIE (wierzę w niego; wierzę

SPRÓBUJĘ CIĘ NAPRAWIĆ

Cześć. Oj, jakże buńczuczny tytuł wpisu. Ale spokojnie, nie jestem Waszą Doktor Quinn. Mechanik ze mnie też średni, a nawet kiepski. Oto malutkie zadanie dla Was. Przeczytajcie poniższe słowa. Ze zrozumieniem : ↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧↧ When you try you best but you don't succeed When you get what you want but not what you need When you feel so tired but you can't sleep Stuck in reverse When the tears come streaming down your face When you lose something you can't replace When you love someone but it goes to waste Could it be worse? Lights will guide you home And ignite your bones And I will try to fix you ↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥↥ Co to? Tak, to tekst pewnej piosenki. Banalny? Może... Dość jasny, bezpośredni, mówiący wprost o tym, co siedzi w sercu podmiotu lirycznego. OK, ale jak się powyższy tekst ma do mojego bloga? Pomyślcie, to proste... Piszę o talentach, chwilach

BEAUTY, ROMANCE, LOVE!!!

Hej. Trochę od ex-polonisty. Ostatnio miałem okazję znów poczuć się jak polonista, którym de facto przestałem być kilka lat temu. Tak się poukładały mijające miesiące, że powróciłem w objęcia matki literatury i sztuki. Na krótko, lecz mimo wszystko na tyle mocno, by w moim wnętrzu pojawiły się odczucia, które pozostawały wyciszone, choć nigdy niezapomniane. Nie jestem fachowcem w dziedzinie poezji, raczej odczuwam słowa. Czasem potrafię odnieść je do obrazów, zdarzeń, wspomnień. Ach, wspomnień. Dzisiaj (ZNÓW😃) powróciły one do mnie i nakazały usiąść do komputera i napisać ten post. Nie powiem, bym zbytnio się z nimi siłował, raczej uległem im zupełnie. Pamiętacie Stowarzyszenie Umarłych Poetów , prawda? Oj, pewnie pomyślicie, że wpadam w banał, bo to wszak klasyka, zupełna oczywistość dla kochanka literatury, ale dzielnie stawiam czoła Waszym zarzutom😋... Bo to film o nauczycielu, o uczniach, potrzebie piękna i akceptacji. I raczej nie będę pierwszym człowiekiem, któ

PIANKA, PYSZNA PIANECZKA

Czołem. Kojarzycie może test pianki (The Marshmallow Test) ? Przypomnijcie sobie... Jakieś pięćdziesiąt lat temu naukowcy wykonali eksperyment z wykorzystaniem dzieci. Nie, spokojnie, nie chodzi o żadne medyczne koszmary. Dzieciaki zostały poproszone o bardzo prostą rzecz - by zostać sam na sam w pokoju z pianką na talerzyku. Jeśli wytrzymałyby ów test i nie zjadły pianki, wtedy - zaledwie po kwadransie - dostałyby drugą piankę. W nagrodę😋. Taki prosty eksperyment, który miał na celu pokazanie, w jaki sposób działa nasz mózg, gdy zostanie zaatakowany przez pokusę. Jaki był jego efekt? Otóż, 70% dzieci zjadło piankę. Od razu lub też po chwili walki z sobą, zapachem, cudną konsystencją pianeczki. Zaledwie 30% dzieci zdołało się oprzeć. Co ciekawe jednak, test pianki był projektem długotrwałym. Kiedy wszystkie dzieci, które brały udział w eksperymencie, dorosły, naukowcy skontaktowali się z nimi. Odkryli wtedy, iż większość z dzieci, które zdołały wygrać z pokusą i prz

LUDZIE-BATERIE

Cześć. Najpierw link, by popłynęła dobra muzyka - w sam raz na dziś :) ♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪ MUZYKA ♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪♪ Ten post będzie niezbyt długi, ale postaram się, by zawierał wszystko to, co zagnieździło się w moim sercu i głowie w ciągu kilku ostatnich dni. Mam nieprawdopodobne szczęście, bo otaczają mnie ludzie, którzy nieustannie ładują moje baterie. Kasia i Mikołaj są niczym przekręcenie kluczyka w moim silniku. Pół sekundy, powstaje iskra i już silnik chodzi miarowo. Dzięki nim wiem, w jakim kierunku powinienem podążać, którą drogę wybrać, by dotrzeć do celu. Oni wyznaczają moje życie. Jednakże są jeszcze wszyscy Ci, których spotykam każdego dnia - młodsi i starsi, mniej lub bardziej znajomi. Tworzą konglomerat pomysłów, czasem emocji, idei. Mógłbym teraz zacząć rozpływać się w podziękowaniach, lecz nie o to mi chodzi. Przynajmniej jeszcze nie. Mogę dawać i odbierać, przekazywać energię i czerpać ją z wielu źródeł. To wszystko zaś dodaje prawdziwych skrzydeł. Do cz

CHMURKA AMELKA

Hej. Witam Was w poniedziałek. Jest 18 lutego, a data ta jest dość istotna. Ba, naprawdę istotna. Dzisiaj mój syn Mikołaj obchodzi 11 urodziny. Dlatego też postanowiłem wrzucić tutaj ten post. To malutki element święta, które dzisiaj obchodzę. Ponieważ ten blog ma w podtytule wspomniane, byśmy na chwilę zwolnili i poczuli to, co dzieje się wokół nas, sądzę, że umieszczenie tutaj tego wpisu jest jak najbardziej odpowiednie. "Chmurka Amelka" jest postacią, którą wymyśliłem, gdy Mikołaj miał może roczek. Stworzyłem wtedy książeczkę z bajkami i opowieściami dla niego - takimi w sam raz do poczytania przed snem. Przyznaję, że nie do końca pamiętam inne historie (choć książeczka wciąż stoi na półce), lecz właśnie Amelka nadal mocno siedzi w mojej pamięci. I właśnie z tego powodu dziś tu się znalazła. Poczytajcie - to krótka rzecz. A jeśli macie ochotę na jeszcze dwie opowieści o Amelce, pod spodem wkleję link do pozostałych historyjek. Trzymajcie się miło. Pamięta

WYDAJE SIĘ - ćwiczenie na dzisiaj

Czołem! Dziś prezentuję wpis nieco odtwórczy. Muszę jednak stwierdzić, że owa "odtwórczość" będzie miała charakter (mimo wszystko) dość kreatywny i wyniknie z moich obecnych prac i działań... Wow, napisałem powyższe zdanie i uświadomiłem sobie, że ostatni raz zwracałem się do Ciebie miesiąc temu. Czyżbym powoli tracił moc? Mam nadzieję, że jednak nie! Wszak tematów tak wiele, a moja ochota do bycia tym, kim jestem wydaje się nabierać mocy. OK, wracając do samego wpisu... Bazuje on dziś na pewnym zadaniu, które znalazłem dobrych kilka miesięcy temu i - muszę to przyznać - bardzo mi ono odpowiada. Dotyka ono asertywności, umiejętności współpracy z samym sobą, możliwości dostrzeżenia tego, jakim jestem ja sam, ocenienia siebie, może nawet i zrozumienia tego, z czego jestem zbudowany. Pragnąłbym, byś spróbował wykonać to ćwiczenie w swoim wąskim, może i czysto prywatnym zakresie... Nie musisz iść z nim do kogokolwiek i prosić o współpracę (aczkolwiek - jak dostrzeżesz - zdanie

PODZIĘKOWANIA, SZCZEROŚĆ, MATURA!

Witajcie. Dzisiaj trzy szybkie, niejako bonusowe sprawy. Oczywiście naszły mnie one zupełnie znienacka, domagając się skupienia i pisania. Przyznaję, że niezbyt się z nimi siłowałem, zanim włączyłem komputer i zacząłem stukać. Tak to już jest w niedziele - po dłuższych wpisach pozostaje pewna doza sił i chęci, aby kontynuować. Dlatego też... PO PIERWSZE: Dzięki za ilość odsłon piątkowego wpisu. W tym momencie jest ich już 55. Dostrzeżenie tej liczny sprawiło, że serce zaczęło mocniej bić, a myśli popędziły w głowie niczym Struś Pędziwiatr. Dajecie mi siłę, moje flow… PO DRUGIE: W jakimś kalendarzu dojrzałem, że jutro (to znaczy 6 maja) mamy Światowy Dzień Szczerości . W zasadzie nic w tym dziwnego, wszak chyba każdy dzień w roku ma przypisane do siebie mniejsze lub większe święto. Jednakże wczoraj, na jednym z kanałów telewizyjnych, natrafiłem na film Blade Runner (w Polsce od dawna znany jako Łowca androidów ). I zastanowiłem się... Głównym bohaterem filmu jest Deck

Obsługiwane przez usługę Blogger

Autor obrazów motywu: Airyelf